Negatieve vibraties. "Het werkt niet" Als de oefeningen (soms of altijd) niet werken voor je, is dat altijd te wijten aan negatieve vibraties, die de natuurlijke stroom van geluk tegenhouden. Ik probeer het uit te leggen met een vergelijking: Een riviertje dat van de berg omlaag stroomt naar de zee. Als je een steen in het riviertje gooit, zie je dat het water ertegenaan stroomt en gedwongen wordt een omwegje te maken. Bevers bouwen in rivieren een dam: ze knagen boomstammen om en slepen die naar het water en gaan net zolang door tot het water stopt met stromen. Aan de bergkant van de rivier ontstaat dan een meer. Als we een vrij stromende rivier hebben, zonder stenen, dus zonder weerstand, stroomt positieve energie door ons leven. We zijn nooit ziek en nooit boos en alles wat we nodig hebben ligt op ons pad. Hoe komt het dan dat we wel ziek zijn, vaak boos, verdrietig of bang zijn en de oefeningen niet helpen om te krijgen wat we graag willen? Dat komt omdat er stenen liggen in jouw energie-rivier of misschien wel een beverdam... Misschien hoorde je als kind vaak: ‘je kunt er niks van’, ‘het is altijd wat met jou’, ‘doe niet zo dom’ en ‘dat zou ik niet pikken hoor’.... of zinnen die daarop lijken. Je bent het gaan geloven en je hebt het verinnerlijkt, je zegt het nog steeds tegen jezelf, iedere dag, zonder dat je het in de gaten hebt. Als je maar vaak genoeg hoort dat je iets niet kunt, dan ga je dat geloven en dan gooi je een steen in je energie-rivier. Als je maar vaak genoeg hoort, of zelf denkt, dat je een watje bent als je niet boos wordt wanneer ze je uitschelden, dan ga je geloven dat je echt een watje bent, of je gaat geloven dat je boos moet worden en van je af moet bijten. En je gooit weer een paar stenen in je energie-rivier. Helaas liggen die stenen onder water en we kunnen de meeste niet meer zien. De blokkades zijn zo ‘gewoon’ geworden voor ons, dat we ze vergeten zijn. Maar ze zijn er nog wel. En als je te veel blokkades hebt, wordt je ziek of heel ongelukkig, of altijd maar boos en je snapt niet waarom. Wat kun je doen? Twee visualisatie-oefeningen: Stel jezelf voor in een klein bootje op een stromende rivier. Je dobbert gezellig in je bootje over de golfjes en laat je meedragen. Langs de oever zie je de mooiste bomen en bloemen en vlinders en in de rivier voor je liggen geen stenen, de weg is helemaal vrij. De kans bestaat dat je in je verbeelding toch nog stenen ziet. Pak ze gewoon op, uit het water en gooi ze op de kant. Een ander beeld dat je ook kunt gebruiken: In je fantasie zie je een gat in de wolken waardoorheen een dikke bundel zonlicht schijnt, precies bovenop jou. In je hoofd zit een gat waar het warme zonlicht door naar binnen schijnt en je van binnen helemaal opwarmt. Je ziet dat je van binnen helemaal verlicht wordt en door gaatjes in je vingers en je tenen en je hart stroomt het zonlicht weer naar buiten. Deze stroom van licht door je heen wordt nergens onderbroken. Een oefening in tweetal, zéér heilzaam, zeker als je het vaker doet, bijvoorbeeld 1x per week: Zet een keukenwekkertje naast jullie, je zit tegenover elkaar op een plek waar je weinig afleiding hebt. Geen tv aan, geen telefoon aan, enzovoort. De eerste keer zet je het wekkertje op 5 minuten. Langzaam kun je dit opvoeren tot uiteindelijk een half uur. Spreek af wie het eerst praat, de ander luistert. De prater: Kijk de ander aan en laat een herinnering in je opkomen. Wijs niets af en ga niet van te voren bedenken wat je zult gaan vertellen. Vertel over die herinnering, in de verleden tijd, wat gebeurde er? Wat voelde je, dacht je, proefde je, hoorde je? En vertel nog eens opnieuw wat er toen gebeurde, probeer je details te herinneren, laat gerust emoties die opkomen zien. Misschien komt er tijdens het vertellen een andere herinnering bovendrijven, vertel die ook, maar ga daarna weer terug naar je eerste verhaal. Vertel het keer op keer, steeds in andere woorden, steeds andere details. Waar was je, hoe zag het er uit? Was het warm? Was je op je gemak of juist helemaal niet? Enzovoort. De luisteraar luistert met volle aandacht en verder niets. Ga niet sturen, ga geen vragen stellen, ga niet met je gezichtsuitdrukking iets afkeuren, ga niet knikken of nee-schudden. Het enige dat je doet als luisteraar is je volle onverdeelde aandacht geven en, als zich dat aandient, zachtjes van binnen meevibreren, opgaand in het verhaal. Hier kun je lezen over de luisteraar: pagina 111 lezing 'luisteren' van Daniël Le Bon Ik heb 15 jaar lang een gespreksmaatje gehad, totdat zij stief aan kanker. Iedere week vertelden wij elkaar herinneringen en toen ik bij haar begrafenis was besefte ik hoe close wij waren, we hadden elkaar dingen verteld die onze mannen, onze kinderen en onze moeders niet wisten. Ik besefte hoe fantastisch en bijzonder het was om zo'n gespreks-relatie te hebben. Deze oefening heeft meerdere voordelen: - Je kunt je ei kwijt - Al vertellende verwerk je de emoties rondom die gebeurtenis in het verleden - Je vind als vanzelf oplossingen, soms nog dagen na dit gesprek (omdat de emoties verwerkt worden, komt je eigen wijsheid vrij) - Je maakt minder van dezelfde soort dingen mee, omdat je je 'les leert'